Ze strzępów radości powszednich los swój tkasz d g
z tęsknoty, otuchy, nadziei, układasz swój świat A7 d
w swym mieście, z domami bez pięter d
grasz z czartem o niebo w tym piekle, g
które Bóg, wyprawił nam. d A7
Odpłynąć stąd chciałem na zawsze, w siną dal d g
gdzie życie jaśniejsze, bogatsze A7
ktoś chciałby mi dać, d
Znikałem sto razy bez wieści d
by wracać do srebrnej poezji g
ciepła rąk i spojrzeń twych d A7
Nie chcę więcej, twoje serce do życia wystarczy d g
Twoje serce, co zagrzewa do walki o każdy dzień A7 d A7
Twoje serce, które cierpi i kocha namiętnie, d g
które bije, coraz prędzej, goręcej. A7
W zgryzocie pasma zbyt chudych dni A7
twe fortissimo serdeczne brzmi A7
głośniej wciąż, mocniej wciąż. A7